آموزنده

پيرمردي سوار بر قطار به مسافرت مي رفت.
به علت بي توجهي يک لنگه کفش ورزشي وي از پنجره قطار بيرون افتاده بود.
مسافران ديگر براي پيرمرد تاسف مي خوردند.
ولي پيرمرد بي درنگ لنگه ي ديگر کفشش را هم بيرون انداخت.
همه تعجب کردند.
پيرمرد گفت که يک لنگه کفش نو برايم بي مصرف مي شود ولي اگر کسي يک جفت کفش نو بيابد، چه قدر خوشحال خواهد شد.

رشته ی علمی: گیاه شناسی و داروشناسی

ضیاء الدین ابو محمد عبدالله احمد بن محمد مالکی، مشهور به ابن بیطار، اواخر قرن ششم ه.ق در مالقه ی اسپانیا متولد شد و در سال 646 ه.ق از دنیا رفت. او تحصیلات عالیه اش را در اشبیایه به پایان رساند و در گیاه شناسی و داروشناسی زیر نظر معلمان برجسته تخصص یافت. وی با همراهی و سرپرستی اساتیدش، گیاهان مناطق اطراف محل اقامتش را جمع آوری کرد و روی تک تک آنها تحقیقات متعددی را انجام می داد. او برای تحقیق بیشتر بعد از مدتی شروع به سفر کرد و از مغرب ( مراکش، الجزیره و تونس) و کشورهای یونان و روم و آسیای صغیر و سوریه، در مشرق دیدن کرد. وی در دمشق به همراه شاگردش ابن ابی اصبیعه مجموعه های زیادی از گیاهان را جمع آوری نمود و به واقع بزرگ ترین صاحب نظر در زمینه ی دانش گیاهان بود.

او از سوریه به مصر بازگشت و توسط سلطان ایوبیان، ملک کامل، به عنوان مدیر اجرایی همه ی گیاه شناسان منصوب شد. ابن ابیطار در طی انجام مسئولیتش از قاهره به چند سفر علمی رفت و اطلاعات ارزشمندی جمع آوری کرد که او را قادر ساخت دو کتاب مهم بنویسد. کتاب  اول « المغنی فی الادویه المفرده» بود که در آن گیاهان دارویی را متناسب با هر بیماری فهرست کرد و کتاب دیگر « الجامع» بود. اثر دیگر او رساله ای به نام « میزان الطبیب» در رژیم ها و دارو ها، یک تک پژوهش در مورد لیمو بود.

مشهورترین اثر او « الجامع المفردات و الادویه و الاغذیه » است که آن را در سال 646 ه.ق کامل کرد. او در اثرش بیش از 1400 نمونه ی دارویی را به صورت الفبایی فهرست کرد، که سیصدتای آنها برای اولین بار توسط خود او فهرست شده بود.

او این اثر را بر اساس مشاهده های خود نظرهای 150 نویسنده معتبر نوشت که شامل آثار دیسقوریس، جالینوس، رازی، ابن سینا، قافیقی و ... بود

رشته ی علمی: مردم شناسی و جغرافیا

شمس الدین ابو عبدالله محمدبن عبدالله لوالی طنجی که بیشتر به « ابن بطوطه» مشهور است، اولین مورخ جهان گرد بود و در 27 رجب سال 703 ه.ق در خانواده ای بربر در طنجه ( طنجیر مراکش) به دنیا آمد. او تا 22 سالگی آنجا ماند و به نحو مطلوبی آموزش دید و راجع به کشورهای دیگر خواند و شنید، در مورد مناطق مختلف و مردمی که در آنجا زندگی می کرد، آگاهی یافت و شوق و کنجکاوی زیادی، برای دیدن جهان وسیع اطراف خود داشت. وی سفر اولش را با انجام حج آغاز کرد، سپس وسوسه ی شناخت ناشناخته ها بر او مستولی شد و به افق های دور دست سفر کرد.

شاعرانه

به یادت که می افتم میایی کنار دلتنگی ام می نشینی

بوی لبخندهایت بی پناهی ام را خانه می شود

و دستان آب ات تشنگی ام را دریا

به یادت که می افتم ...

رشته ی علمی: پزشکی

موفق الدین ابوالعباس احمدبن قاسم بن خلیفه بن یونس خزرجی، پزشک و مورخ برجسته در سال 596 ه.ق در دمشق، در خانواده ای پزشک متولد شد. پدرش چشم پزشک بود و احمد زیر نظر او آموزش دید، سپس زیر نظر ابن بیطار و پزشکان برجسته ی دیگر مطالعات پیشرفته ای در پزشکی انجام داد و در بیمارستان ناصری که توسط ملک ناصر بنیان گذاشته شده بود، منصوب شد. پس از آن به خدمت امیر عزالدین آبیک معظمی در صرخد ( شهری در هورن رنجز) درآمد و به دلیل آب و هوای خوب در آنجا ماند و در سال 688 ه.ق از دنیا رفت.

ابن ابی اصیبعه به خاطر هوش و مهارت در حرفه اش و به خصوص در چشم پزشکی شهرت یافت. او همچنین، شاعر برجسته ای بود و سروده های شعری قابل ملاحظه ای داشت که به شهرتش می افزود. وی اثر بزرگش «عیون الانباء فی طبقات الاطباء» را در سال 643 ه.ق در دمشق نوشت، هنگامی که در خدمت امین الدوله، وزیر ملک صالح بود. او از آثار پیشینیانش، از قبیل: طبقات الاطباء، ابن جلجل و تاریخ الحکمای، قفطی، استفاده کرد و اطلاعات جدید بسیاری نیز به آنها افزود.

عیون الاطباء شامل 380 زندگی نامه ی پزشکان است، که با پزشکان یونان قدیم و رم و هند شروع می شود. وی سپس زندگی نامه ی پزشکان دوره های بعد تا زمان خودش را می آورد. زندگی نامه ها بر اساس نسل ( طبقات) و همچنین کشوری است که این پزشکان در آن زندگی می کردند. او همچنین، از بسیاری از عالمان و ادبیان که پزشکان برجسته ای نبودند، ولی به دلیل موفقیت هایشان به عنوان شاعر، صوفی یا ... می شدند. اخباری را ضبط کرده است.